Translate

Συνολικές προβολές σελίδας

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ"


ΤΑΦΟΙ ΚΑΙ...ΤΑΦΟΚΡΕΒΑΤΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ



Χίλιοι τετρακόσιοι δεκατέσσερις τάφοι, κτερισμένοι κατά 21%, έχουν έρθει μέχρι στιγμής στο φως από τις ανασκαφές της ΙΣΤ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης για την κατασκευή του μετρό. Επίσης, έχουν εντοπιστεί και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα (τοίχοι, αγωγοί, δάπεδα, κλίβανοι).

Στον νέο σιδηροδρομικό σταθμό έχουν ερευνηθεί 94 τάφοι στο φρέαρ εισόδου του Μετροπόντικα. Στις 2 Ιουνίου 2008, ξεκίνησε η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή του Επίσταθμου. Μέχρι τώρα, σε βάθος 2,00-2,80μ. από την επιφάνεια του εδάφους, έχουν εντοπιστεί τέσσερις κλίβανοι και ένας χώρος απόρριψης εργαστηριακού υλικού (θραύσματα κεράμων, εκκαμινεύματα, πηλόμαζες), τμήματα εργαστηρίων.

Στον σταθμό «Σιντριβάνι» η ανασκαφική έρευνα διεξήχθη σε τρία μέτωπα, στον χώρο του ανατολικού νεκροταφείου της αρχαίας πόλης. Οι αποκαλυφθέντες τάφοι χρονολογούνται από την Ελληνιστική εποχή έως και τα Υστερορωμαϊκά χρόνια. Εκεί έχουν εντοπιστεί και τα πέντε χρυσά στεφάνια, σε δύο τάφους.

Στο πλαίσιο της κατασκευής του σταθμού «Ευκλείδης», μεταξύ των οδών Κωνσταντινουπόλεως και Παπαναστασίου, διενεργήθηκαν οι πρόδρομες εργασίες της μετατόπισης των δικτύων κοινής ωφελείας και τριών γεωτρήσεων.

Η έρευνα, στην πρώτη περίπτωση, έφερε στο φως αποσπασματικά σωζόμενα οικοδομικά λείψανα των όψιμων οθωμανικών χρόνων και στην προδιάτρηση της μιας μόνο γεώτρησης αποκαλύφθηκε πεσσόσχημο μαρμάρινο αρχιτεκτονικό μέλος. Κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη διαμόρφωση του ευρύτερου εργοταξιακού χώρου ήλθε στο φως τμήμα κτιρίου (τοίχοι και αγωγοί), πιθανόν στάβλου, που χρονολογείται στους νεότερους χρόνους (τέλος 19ου - μέσα 20ού αι.).

ΦΛΩΡΙΝΑ - ΜΠΑΜΠΑΡΙΑ(ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ: ΤΑΡΑΝΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΦΛΩΡΙΝΑ)

Μια μικρή κοινότητα βορειανατολικά της Φλώρινας,( απέχει 18 χλ. Απ’ αυτήν στον οδικό άξονα Φλώρινας-Θεσσαλονίκης ),με πληθυσμό 470 περίπου κατοίκους και υψόμετρο 720 μέτρων περίπου. Η κοινότητα ορίζεται βόρεια από την κοινότητα Μελίτης, βορειοανατολικά από την κοινότητα Κέλλης, ανατολικά από την κοινότητα Βεύης, νότια από την κοινότητα Σ.Σ. Βεύης και δυτικά από την κοινότητα Νεοχωρακίου.

Το χωριό είναι κτισμένο ανάμεσα σε δύο λόφους και γι’ αυτόν τον λόγο προέκυψε και η ονομασία του «Λόφοι». Η συνολική έκταση που κατέχει η κοινότητα είναι 16.000 περίπου στρέμματα, εκ των οποίων τα 9.500 στρέμματα είναι καλλιεργήσιμα.

Εκκλησίες στο χωριό υπήρχαν πολλές, εκείνη όμως η οποία ήταν το καμάρι του χωριού βρισκόταν στην ανατολική πλευρά. Ήταν η εκκλησία του ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΣΦΕΤ ΝΙΚΟΛΑ χωρίς τρούλο και καμπαναριό, με γυναικωνίτη, λιθόκτιστη με ένα δύο σκαλοπάτια κάτω από το έδαφος. Η Θεία λειτουργία γινόταν στην Βουλγάρικη γλώσσα ως το 1912. συγκεκριμένα στοιχεία κατασκευής δεν υπάρχουν. Οι κάτοικοι της Βεύης έλεγαν στους κατοίκους του χωριού μπορεί να μην έχετε ωραίο χωριό αλλά η εκκλησία σας είναι η καλύτερη της περιοχής. Η εκκλησία κάηκε το 1905 από τους Τούρκους. Στην προσπάθειά τους να σβήσουν τη φωτιά ορισμένοι κάτοικοι του χωριού σκοτώθηκαν από τους Τούρκους. Σήμερα τα μόνα δείγματα που έχουν μείνει από την καταστροφή είναι δύο πλάκες, η μία με ανάγλυφο σταυρό και η άλλη με την προσωπογραφία κάποιου Αγίου.

Η εκκλησία ανακαινίσθηκε το 1970 με την βοήθεια των κατοίκων. Σήμερα στην Αγ. Παρασκευή βρίσκεται το νεκροταφείο του χωριού. Υπάρχουν και κάποιοι παλιοί τάφοι στους οποίους διακρίνεται ένας ανάγλυφος πέτρινος σταυρός και γράμματα.Στα νεκροταφεία της αγ. Παρασκευής υπάρχει ένας τάφος, ονομαζόμενος ΤΣΟΥΡΤΣΕΦ-ΓΚΡΟΠ. Το πρώτο συνθετικό της λέξης θα έπρεπε να είναι το όνομα του νεκρού, ενώ το δεύτερο σημαίνει τάφος. Σύμφωνα με την παράδοση, ο άνθρωπος αυτός δεν καταγόταν από το χωριό, αλλά από τις γύρω περιοχές. Συγκεκριμένα στοιχεία καταγωγής του δεν αναφέρονται. Κάποια στοιχεία αναφέρουν ότι κατέβηκε από την Βουλγαρία η κάπου βόρεια. Θα πρέπει να έζησε για κάποιο διάστημα στο χωριό και πέθανε εκεί. Στον τάφο του πηγαίνουν ακόμα και σήμερα όσοι έχουν προβλήματα υγείας (έκζεμα, αλλεργίες, σπυριά) και τρίβουν τα σημεία με χώμα από τον τάφο. Στον τάφο του υπάρχει ένα πήλινο δοχείο γεμάτο ευτελή κέρματα, τα οποία έβαζαν ως ελάχιστη ευχαριστία – ανταπόδοση για την θεραπεία τους.

Στις κηδείες στα πόδια του νεκρού έβαζαν ένα ψωμί το οποίο μετά το έδιναν να το φάνε τα ζώα του σπιτιού. Μετά τον ενταφιασμό στο δωμάτιο που πέθανε το μέλος της οικογένειας σε κάποιο σημείο του δωματίου κοσκίνιζαν στάχτη και τοποθετούσαν δύο ποτήρια, το ένα με κρασί και το άλλο με νερό. Πίστευαν ότι το βράδυ θα γυρίσει το πνεύμα αφήνοντας σημάδια στην στάχτη και πίνοντας από το νερό ή το κρασί. Αυτό θα ήταν το σημάδι που θα έδειχνε ότι είχε αγαλλιάσει η ψυχή του και το πνεύμα του. Ένα μέρος από το σάβανο του νεκρού το έκοβαν και το φύλαγαν στο σπίτι.


ΤΑΦΟΙ - Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ από Κατερίνα Ν. Θεοφίλη


Τάφος οικογένειας Π.Α.Αυγερινού by TerraComputerata-2.
Φτερωτή μορφή αγγέλου, κάθεται επάνω σε λεοντοπόδαρη σαρκοφάγο. Στο δεξί της χέρι, κρατάει μενταγιόν που χει ανάγλυφο το πρόσωπο του νεκρού, ενώ με το αριστερό της χέρι στηρίζεται επάνω στην πολυδιακοσμημένη σαρκοφάγο. Πρόκειται για το πνεύμα του θανάτου, όπως μας φανερώνει ο πυρσός πίσω από την πλάτη του. Έργο του Γ. Βιτάλη. Τάφος της οικογένειας Π.Α. Αυγερινού.

Τάφοι στο τουρκικό νεκροταφείο, στον περίβολο του Hortac cami' i (Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου). (Ch. Diehl, Salonique, Paris 1920, σ. 35)
Θεσσαλονίκη 1900 - 1917. Δήμος Θεσσαλονίκης. Γ. Μουτσόπουλος. Εκδ. Μ. Μόλχο

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑΦΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΣΤΗΝ Β. ΗΠΕΙΡΟ!

(στοιχεία από την ιστοσελίδαhellenicrevenge.blogspot.com)
Ανακαλύφθηκαν από κτηνοτρόφους της περιοχής
Καλυμμένοι από άγρια φυτά στο ύψωμα 731. Η Ελλάδα να φροντίσει για την εκταφή τους και τη μεταφορά των οστών στο νεκροταφείο της Κλεισούρας
Νέους τάφους Ελλήνων στρατιωτών και πολεμικό υλικό ανακάλυψαν γύρω από το ύψωμα 731 στη Βόρειο Ήπειρο οι κτηνοτρόφοι της περιοχής.

Οι μαρτυρίες τους είναι συγκεκριμένες: «Κάτω από το μνημείο, κοντά στα οχυρώματα, υπάρχουν τάφοι, τους οποίους, βέβαια, αφήνουμε απείραχτους».
Πρόκειται για πρόχειρες κατασκευές, καλυμμένες από άγρια φυτά, που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να τους διακρίνει κανείς.

Μακεδονικός Τάφος Δ με δωρική πρόσοψη στην Πέλλα
(στοιχεία ιστός)


Οι Πολωνοί στο Ρέθυμνο και το πολωνικό νεκροταφείο

(στοιχεία από: Νίκος Δερεδάκης)

Το 1897, ήταν ένα έτος μεγάλων αναταραχών για την Κρήτη. Το κρητικό ζήτημα αναζητούσε λύση, με τους Κρήτες να επιζητούν διακαώς την ένωσή τους με την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, κρίνοντας ότι ή ένωση δεν ήταν ακόμη ώριμη και κάτω από την πίεση της ελληνικής κυβέρνησης που έστειλε εκστρατευτικό σώμα για να καταλάβει το νησί και να κηρύξει την ένωσή του με την Ελλάδα, προχώρησαν σε διεθνή κατοχή της Κρήτης, ώστε να προετοιμαστεί ομαλότερα η αυτονομία της.
Το Ρέθυμνο κατελήφθη από τους Ορθόδοξους Ρώσους, οι οποίοι αποβιβάστηκαν στην πόλη το Μάρτιο του 1897 και οι τελευταίοι αναχώρησαν τον Ιανουάριο του 1909. Την περίοδο εκείνη η Πολωνία ήταν υποδουλωμένη στη Ρωσία. Έτσι, στις ρώσικες δυνάμεις κατοχής υπηρετούσαν από 200 έως 300, ανάλογα με τη χρονική περίοδο, Πολωνοί στρατιώτες, οι οποίοι ήταν καθολικοί στο θρήσκευμα.
Ένα πρόβλημα που αμέσως δημιουργήθηκε, ήταν ότι ο μικρός καθολικός ναΐσκος που υπήρχε στο Ρέθυμνο, δεν ήταν αρκετός για να εξυπηρετήσει τις λατρευτικές ανάγκες των Πολωνών στρατιωτών. Έτσι, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μικρότερο του ενός έτους, χτίστηκε ο άνετος καθολικός ναός του Αγίου Αντωνίου της Παδούης, που βρίσκεται στην οδό Μελισσινού και του οποίου η ωραία αρχιτεκτονική και η νεοκλασική του πρόσοψη κοσμούν την πόλη.

Η καθολική εκκλησία του Αγ. Αντωνίου της Παδούης, στην οδό Μελισσινού.

Το βαθύ θρησκευτικό φρόνημα των Πολωνών στρατιωτών φαίνεται από την περιγραφή του Πολωνού καθολικού ιερέα Μάρτσιν Τσερμίνσκι, ο οποίος ήρθε στο Ρέθυμνο την άνοιξη του 1899, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες ως εξομολόγος στους ομοεθνείς του. Αναφέρει στο βιβλίο του:
“Ένας από τους καθολικούς ιερείς στο Ρέθυμνο ήταν και ο πατήρ Γκβίντ, καπουτσίνος από τη Σικελία. Χάρηκε πολύ με την άφιξή μου και μου είπε: “Σας έστειλε ο θεός. Έχουμε εδώ πολλούς Πολωνούς που θέλουν να εξομολογηθούν κι εγώ δεν τους καταλαβαίνω”. Στην κανονισμένη ώρα η εκκλησία γέμισε με τις άσπρες στολές των αξιωματικών του ρώσικου στρατού. Όταν τους μίλησα πολωνικά άρχισαν να κλαίνε σαν μωρά παιδιά από συγκίνηση και χαρά. Μετά, άλλοι έκαναν προετοιμασία για την εξομολόγηση, άλλοι διάβαζα προσευχές, άλλοι έψαλλαν και άλλοι, στις διάφορες γωνιές του ναού προσεύχονταν σιωπηλά”.
Στη διάρκεια της ρώσικης κατοχής του Ρεθύμνου, πέθαναν ή σκοτώθηκαν αρκετοί, τόσο Ρώσοι, όσο και Πολωνοί στρατιώτες. Για τους Ρώσους δεν υπήρχε πρόβλημα, αφού θάβονταν στο ορθόδοξο κοιμητήριο. Για τους Πολωνούς όμως, που ήταν καθολικοί, δημιουργήθηκε ξεχωριστό κοιμητήριο, καθολικό το οποίο επικράτησε να λέγεται Πολωνικό. Αυτό βρίσκεται στη συμβολή των οδών Τιμολέοντος Βάσσου και Κριάρη.
Η είσοδος του Πολωνικού νεκροταφείου.
Μέσα βρίσκονται 21 τάφοι, 18 εκ των οποίων ανήκουν σε Πολωνούς στρατιώτες που υπηρετούσαν στο 13ο σύνταγμα τυφεκιοφόρων και βρέθηκαν στο Ρέθυμνο από το 1897 έως το 1905. Οι υπόλοιποι τάφοι ανήκουν σε άλλους καθολικούς, απλούς πολίτες που απεβίωσαν στο Ρέθυμνο και ενταφιάστηκαν στο μοναδικό καθολικό κοιμητήριο της πόλης.
Το εσωτερικό του νεκροταφείου.
Δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες σχετικά με την αιτία και τον τόπο θανάτου των Πολωνών στρατιωτών. Πάντως, οι παραδόσεις αναφέρουν ότι το 1905, έχασαν τη ζωή τους τρεις Πολωνοί στρατιώτες σε μάχες που έγιναν στο Ατσιπόπουλο και στην ευρύτερη περιοχή του Μυλοποτάμου.

Το 1933, τοποθετήθηκε μακρόστενη αναθηματική πλάκα από πωρόλιθο, στην εσωτερική πλευρά του ανατολικού τοίχου του νεκροταφείου, η οποία σώζεται ως σήμερα. Στην κορφή της φέρει τον πολωνικό θυρεό, ενώ από κάτω είναι χαραγμένα στα πολωνικά και στα ελληνικά, με κεφαλαία γράμματα: «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙΣΑ ΠΟΛΩΝΙΑ ΣΤΑ ΠΕΣΟΝΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ». Στη συνέχεια ακολουθούν τα ονόματα των 18 Πολωνών που βρίσκονται θαμμένοι στο νεκροταφείο και οι ημερομηνίες θανάτου τους, από το 1897 έως το 1905. Στη βάση της πλάκας υπάρχει στα πολωνικά η φράση «ΑΝΑΠΑΥΘΕΙΤΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ» και η ημερομηνία 1933.
Η αναθηματική στήλη προς τιμή των Πολωνών στρατιωτών.
Στις 16 Ιουνίου 1935, έγινε επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του κοιμητηρίου, από τον εφημέριο της καθολικής εκκλησίας Ιωσήφ Γκοντράν. Στη συνέχεια, ο τότε Δήμαρχος Ρεθύμνου Τίτος Πετυχάκης παρέδωσε στον απεσταλμένο της πολωνικής κυβέρνησης μαρμάρινη υδρία που περιείχε χώμα από τους τάφους των Πολωνών στρατιωτών για να το μεταφέρει στη γενέτειρά τους.

Στις 8 Απριλίου 1974, η πολωνική πρεσβεία στην Αθήνα έκανε προσπάθεια να επαναληφθεί το μνημόσυνο, αλλά το δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών δεν επέτρεψε να συμβεί αυτό. Το Μάιο του 1976, ο Χριστόφορος Σταυρουλάκης, συνταγματάρχης εν αποστρατεία και πρόεδρος της ΙΛΕΡ, έστειλε επιστολή στον Πολωνό πρέσβη στην Αθήνα. Σε αυτή τον ενημέρωνε για την κατάσταση του πολωνικού νεκροταφείου και τον καλούσε να επαναλάβουν την επιμνημόσυνη δέηση, αφού το δικτατορικό καθεστώς είχε πέσει. Το μνημόσυνο έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1976, στο πλαίσιο της «Γιορτής των Νεκρών» που γιορτάζεται κάθε 1η Νοέμβριου στην Πολωνία. Πριν από τη δέηση έγιναν τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης πλάκας που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο του νεκροταφείου και αναγράφει σε τρεις γλώσσες, Πολωνικά, Ελληνικά, Αγγλικά: «ΤΟΠΟΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1897-1905».
Η μαρμάρινη πλάκα που βρίσκεται στην είσοδο του νεκροταφείου.

Στη συνέχεια οι επίσημοι μπήκαν στο χώρο του κοιμητηρίου υπό τους ήχους του πένθιμου εμβατηρίου του Σοπέν που έπαιζε η μπάντα του Δήμου Ρεθύμνης. Η επιμνημόσυνη δέηση εψάλη από το ρωμαιοκαθολικό ιερέα, ενώ στέφανα κατέθεσαν ο Πολωνός πρέσβης Γιαν Μπίτσιγκα, ο Νομάρχης Ρεθύμνου, ο Δήμαρχος Ρεθύμνου Μανόλης Καλαϊτζάκης, ο πρόεδρος της ΙΛΕΡ Χριστόφορος Σταυρουλάκης, άλλοι επίσημοι, καθώς και εκπρόσωποι Πολωνών εργαζομένων στα Λινοπεράματα Ηρακλείου.
Αυτή είναι με συντομία η ιστορία της πολωνικής παρουσίας και του Πολωνικού νεκροταφείου στο Ρέθυμνο. Ένα νεκροταφείο, που σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρχει με αυτή τη μορφή, αφού ο Δήμος Ρεθύμνου, εξαγόρασε, έναντι ευνοϊκού τιμήματος, από την καθολική εκκλησία το συγκεκριμένο χώρο, μαζί με το διπλανό χώρο του πάρκινγκ, για να παραδώσει στους δημότες του μια ακόμη πλατεία, που τόσο έχει ανάγκη η πόλη. Βέβαια, η παρουσία και η ενθύμηση των Πολωνών στρατιωτών που έπεσαν για την ελευθέρια της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα, θα είναι έντονη λόγω του μνημείου πεσόντων που θα στηθεί στο χώρο , για να θυμίζει σε Έλληνες και ξένους αυτή την περίοδο, που οι λαοί μας βρέθηκαν τόσο κοντά, παρόλο που του χωρίζει μια μεγάλη χιλιομετρική απόσταση.
Βιβλιογραφία
  • Εκκεκάκης Γεώργιος, Με την ευκαιρία μιας χαμένης επετείου- Αναδρομής τον καιρό των Ρώσων. Κρητική Επιθεώρηση 13/14-1-2001
  • Εκκεκάκης Γεώργιος,X Marcin Czerminski - Εντυπώσεις από την Κρήτη του 1899 και του 1903, Ρέθυμνο, 2002.
  • Πανταζής Δημήτριος, Το Πολωνικό νεκροταφείο του Ρεθύμνου, εισήγηση στο επιστημονικό συνέδριο «Η παρουσία των Ρώσων στο Ρέθυμνο», Ρέθυμνο, 19-21/10/2007.
  • Παπιομύτογλου Ιωάννης, Ημερήσιες διατάξεις της ρωσικής διοίκησης στο Ρέθυμνο, Ρέθυμνο, 2007.
  • Παπαδάκης Κωστής, Γλυπτά και ενεπίγραφες πλάκες του Ρεθύμνου, Ρέθυμνο, 2000.
  • Παπαδάκης Χαρίδημος, Τα Χασαπιά του Ρεθύμνου και όχι μόνο, Ρέθυμνο, 2005.

20 MAY 2009


High-tech τάφοι

High tech Τάφοι
Νέα μόδα έχει γίνει η τεχνολογία υψηλής τεχνολογίας ταφών, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις από τον κόσμο και ειδικότερα από εκείνους που θέλουν να επισκεφτούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Συγκεκριμένα κάποιοι οι οποίοι επισκέφτηκαν ένα νεκροταφείο της Αυστρίας για να δουν τους δικούς τους ανθρώπους στην τελευταία τους κατοικία εξαγριώθηκαν στο θέαμα αυτής της νέας τεχνολογίας.
Οι High-tech τάφοι δεν είναι άλλο από μνήματα που έχουν οθόνες και ηχεία και μέσω αυτών προβάλλουν σε όποιον περνάει από δίπλα τους μηνύματα των νεκρών προς τους ζωντανούς.Τα μνήματα αυτά κοσμούν το νεκροταφεία της πόλης Λιντζ στην Αυστρία, οργίζοντας τους περαστικούς, οι οποίοι ανυποψίαστοι έρχονται αντιμέτωποι με τις οθόνες που δείχνουν στιγμιότυπα από τη ζωή του νεκρού. Τέλος η μόδα αυτή έχει έρθει από τις ΗΠΑ, όπου η διάδοση της είναι αρκετά μεγάλη.

Ενημέρωση σχετικά με το νεκροταφείο σκλάβων.

Ο Joe έχει έμειναν μαζί μας σε λίγες ημέρες, λόγω του χιονιού και αυτός έπρεπε να σε πόλη για μερικά days.Last νύχτα τότε μας πήρε σε δείπνο για να αφήσει τον συντριβή εδώ. Joe (ποιος ξέρει ο καθένας), Jesse, και έτρωγαν και αυτή η κυρία ήρθε να πω γεια και εποχές πράγματα χαιρετισμούς. Joe την εισήγαγε και ήταν για το Slave νεκροταφείο επιτροπής.

ρώτησα τι συνέβαινε εκεί. Ανέφερε ότι είχε γίνει έρευνα από τους αρχαιολόγους και εκτιμάται ότι 150 με 200 άνθρωποι θάφτηκαν εκεί. Ρώτησα γιατί δεν θα μπορούσα να πω για ορισμένους; Η κυρία είπε ότι φάνηκε ότι ορισμένοι έχουν ταφεί πάνω από κάθε άλλο, και μερικά φαίνεται να είναι πολλαπλάσια και δεν θα μπορούσε να υπολογίζεται με ακρίβεια. Δεν είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι θάφτηκαν σε μαζικούς τάφους, αλλά Ή οικογένεια, τη μετατόπιση της γης από το νεκροταφείο βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου. Λάβετε υπόψη ότι αυτή η πόλη χρονολογείται από τα μέσα 1700.

Βρήκα αυτό το πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική ότι, ίσως απλά να ενώσω το Slave νεκροταφείο επιτροπής.
Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στή Λύδδα τῆς Παλαιστίνης

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ - ΧΟΡΩΔΙΑ

Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

ΤΑΦΟΙ ΒΑΣΙΛΕΩΝ- ΠΑΦΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ

Ανακαλύψτε τα Μνημεία της ΟΥΝΕΣΚΟ στην Κύπρο!
 Η Κύπρος, τρίτο σε μέγεθος νησί στη Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, είναι μια μικρή χώρα με μακρόχρονη ιστορία και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει περιλάβει τις αρχαιότητες της Πάφου, τη Χοιροκοιτία και δέκα βυζαντινές εκκλησίες του Τροόδους στον επίσημο κατάλογό της για την Παγκόσμια Κληρονομιά Πολιτιστικών και Φυσικών Θησαυρών.Αρχαιολογικός Χώρος Χοιροκοιτίας
Η προϊστορική τοποθεσία της Χοιροκοιτίας χρονολογείται από την 6η χιλιετία π.Χ. Βρίσκεται 6 χιλιόμετρα από τη θάλασσα στη δυτική όχθη του ποταμού Μαρόνι στην περιφέρεια της Λάρνακας, κοντά στο χωριό από το οποίο πήρε το όνομά της. Καταχωρισμένη στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1988, η Χοιροκοιτία είναι ένας από τους καλύτερα συντηρημένους οικισμούς αυτής της περιόδου στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η μόνη είσοδος στον οικισμό -ένα κλιμακοστάσιο ενσωματωμένο μέσα σε έναν πέτρινο ορεινό όγκο, το οποίο βρίσκεται απέναντι από την εξωτερική όψη του τείχους που περιβάλλει τον οικισμό- μπορεί να σκιαγραφηθεί για περισσότερα από 180 μέτρα. Τέλεια λειτουργική ως είσοδος και έξοδος, η σκάλα προσέφερε λύση στο πρόβλημα που τέθηκε από το γεγονός ότι ο οικισμός οικοδομηθηκε 2 μέτρα ψηλότερα από τη γύρω περιοχή. Προστατευμένα από αυτό το τείχος, τα σπίτια ήταν στριμωγμένα και χωρίζονταν μόνο από στενές λωρίδες γης που χρησίμευαν ως περάσματα αλλά και για την απαλλαγή από τα απορρίμματα. Κάθε σπίτι απαρτιζόταν από έναν περίβολο με αρκετά κτίρια σε κυκλική διάταξη, συγκεντρωμένα γύρω από έναν ανοιχτό χώρο, ένα είδος εσωτερικής αυλής. Οι νεκροί θάβονταν σε λάκκους μέσα στα σπίτια. Στο χωριό, του οποίου ο πληθυσμός εκτιμάται ότι ήταν περίπου 300 κάτοικοι, δε βρέθηκε χώρος λατρείας. Ο πολιτισμός χάθηκε ξαφνικά και καμιά εξήγηση δε βρέθηκε για αυτή την εξαφάνιση. Η Χοιροκοιτία, όπως και οι άλλοι Προκεραμικοί οικισμοί του νησιού, εγκαταλείφθηκε κατά την 4η χιλιετία π.Χ. Κοντά στον οικισμό βρίσκονται πέντε πρότυπες κατοικίες. Φτιάχτηκαν ακολουθώντας το Νεολιθικό τρόπο με τις ίδιες μεθόδους και υλικά όπως παλιά αλλά και με αντίγραφα των αντικειμένων που βρέθηκαν στα σπίτια κατά τις ανασκαφές. Στόχος ήταν να δοθεί η πιστότερη απεικόνιση του χωριού όπως ήταν στην αρχαιότητα. Η περιοχή γύρω από τα σπίτια έχει φυτευτεί με φυτά και δέντρα που καλλιεργούνται ή φύονται στην Κύπρο από τους Νεολιθικούς χρόνους.

Τάφοι των Βασιλέων
Οι Τάφοι των Βασιλέων βρίσκονται κοντά στη θάλασσα, στη βορειοδυτική νεκρόπολη της Πάφου. Οφείλουν το όνομά τους στο μέγεθος και στη μεγαλοπρέπειά τους, καθώς σε αυτούς ενταφιάστηκαν μέλη της αριστοκρατίας της Πάφου και όχι βασιλιάδες. Είναι σκαλισμένοι σε βράχους και χρονολογούνται από τα Ελληνιστικά και πρώτα Ρωμαϊκά χρόνια. Πολλοί από αυτούς μοιάζουν με κανονικά σπίτια, με δωμάτια (εδώ πρόκειται για δωμάτια ταφής) που ανοίγουν σε ένα αίθριο με περιστύλιο. Μοιάζουν πολύ με τάφους που βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια αποδεικνύοντας τις στενές σχέσεις μεταξύ των δύο πόλεων στα Ελληνιστικά χρόνια.
Αναρτήθηκε από στις

ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΕΣ ΤΑΦΩΝ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ - ΔΙΑΣΤΑΣΗ: 7'' (Η)χ4'' (W)

Table Top Tombstones (6 piece set)
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)